Passie voor Boeken

Categorie: 4 sterren

Jeugdzonde – Julienne Brouwers – Recensie

Geplaatst op 10 januari 202424 januari 2024 door Wendy Wenning

Julienne Brouwers is een aanstormend talent als thrillerauteur en uitgever. Haar eerste thriller Nachtdienst verscheen in 2012 maar deze had nog niet de kracht om een groot publiek te bereiken. Met de thriller Dubbel bedrog lukte dit wel, deze thriller was maandenlang een KOBO bestseller. Haar tweede thriller Ziek van jou werd ook een bestseller en stond op nummer 1 bij Storytel spannende luisterboeken. Julienne heeft een medisch-technische achtergrond, en werkte in de biotechnologie en bij verschillende ziekenhuizen. Jeugdzonde is haar laatst verschenen thriller, deze kwam uit in september 2023.

De cover van Jeugdzonde is door de felrood gedrukte titel opvallend en door de ondertitel is er zeker een goede trigger aanwezig waardoor de lezer deze thriller oppakt.

Lees verder →

De verwarde kip en de mooiste verhalen van de dwalende egel – tekst Karin Vijsma – Van Dobbenburgh – illustraties Isabel Kok – recensie

Geplaatst op 23 december 202324 januari 2024 door Wendy Wenning

Karin Vijsma-Van Dobbenburgh was als kind al dol op boeken en schrijven. Al eerder gaf zij twee prentenboeken uit waarbij de illustraties verzorgd werden door Marit Helwig. In 2020 verscheen hun eerste project Ravi en de pratende kat, en in 2022 Boet en de konijnen-fotosjoet. In het dagelijks leven werkt Karin als maatschappelijk werker. Haar derde prentenboek De verwarde kip en de mooiste verhalen van de dwalende egel is in november verschenen en bestaat uit twee verhalen. Het eerste verhaal De verwarde kip is geïllustreerd door Isabel Kok, een schooljuf die van jongs af aan bezig is met tekenen. Karin kent haar al sinds ze een baby was, door haar vriendschap met Isabels moeder Anita. Ze had nooit gedacht om een kippenverhaal te gaan illustreren tot ze verrast werd met de vraag en besloot het te gaan doen.

Lees verder →

Dolende geesten – Hilda Spruit – recensie

Geplaatst op 22 december 202324 januari 2024 door Wendy Wenning

Hilda Spruit (Bleiswijk, 1961) woont in Zoetermeer. In 2015 debuteerde ze met haar young adult-roman Geestverwanten. Dit debuut werd in 2016 bekroond met de Jonge Jury Debuutprijs. Verschijningen, het los te lezen vervolg verscheen in 2020 bij Clavis Uitgeverij. Nu is Dolende geesten verschenen, het derde en voorlopig laatste deel van de reeks.

Merthe haar biologische moeder Janina is ernstig ziek en ligt op sterven. Merthe is opgegroeid bij Lex en Ingrid en eerder wist ze niet anders dan dat zij haar echte ouders waren. Ze gaat afscheid nemen van haar moeder en dan krijgt ze de vraag om een laatste brief aan Janina haar ouders – en dus de grootouders van Merthe – te brengen. Een probleem: het woonadres van deze mensen is onbekend. Samen met haar vrienden start Merthe de zoektocht en als ze de moed bijna verliezen, zorgt de paranormale gave van Merthe voor een doorbraak. Als ze met schoolreis naar het Rijksmuseum gaat, en De Nachtwacht bekijkt, ziet ze personages staan waarover ze heeft gedroomd. Is het een voorspellende droom geweest of is het gewoon stom toeval? Maar als ze steeds meer aanwijzingen krijgt besluit ze deze te volgen. Wat de gevolgen ook mogen zijn.

Lees verder →

Ticket zonder retour – Bettie Elias – Recensie

Geplaatst op 2 oktober 202330 september 2023 door Wendy Wenning

Ticket zonder retour is inmiddels de vierde misdaadroman van Bettie Elias. Haar thrillerdebuut Het tuinfeest werd bekroond met De Schaduwprijs voor het beste Nederlandse thrillerdebuut. Daarna verschenen Bloedbanden en De ongewenste gast.

In Ticket zonder retour draait het verhaal om Ella en Rob. Het krijgen van een kind was bij hun niet als vanzelfsprekend. Na een moeilijke periode van geplande seks, kunstmatige inseminaties en een paar mislukte in-vitrobehandelingen raakte Ella zwanger. Een onbereikbare droom ging in vervulling en na de geboorte van Daan lacht het leven hun toe. Althans, dat was de verwachting. Maar dan ontdekt Ella dat Rob een Thaise minnares heeft. En dan ziet Ella op het nieuws dat er in de buurt een jonge Thaise vrouw is vermoord. Wel heel toevallig en ook al beweert Rob dat hij deze vrouw nooit heeft ontmoet, vertrouwd Ella het niet en gaat op onderzoek uit.

‘Er is een kilte in haar geslopen die ze voelt wanneer Rob haar aanraakt, of naar haar kijkt, wat hij de laatste tijd steed vaker doet, met een onderzoekende blik waarvoor ze zich afsluit.‘

Ticket zonder retour verhaalt afwisselend vanuit de perspectieven van Ella en Rob, in de derde persoon. In het eerste gedeelte wordt gelijk duidelijk dat er al wat kleine barstjes in het huwelijk van Ella en Rob zitten. De moeilijke periode die ze hebben meegemaakt en hun drukke leven heeft zeker invloed op hun leven. En dan zit Ella ook nog regelmatig met een bemoeizieke schoonmoeder opgescheept. Elias weet vanaf de start een beklemmende sfeer te creëren en vele situaties geloofwaardig uit te beelden. De lezer komt al redelijk snel veel te weten, maar dit heeft geen nadelige invloed op het verhaal. Er is ook nog veel te ontdekken en tussendoor worden de personages verder uitgewerkt. De spanning heeft een mooi opbouwend niveau, al zal deze thriller de lezer niet op het puntje van de stoel laten zitten. Maar dat is ook niet altijd nodig in een goede thriller. In dit boek is het de psychologie die de spanningsboog bepaalt en Elias laat zien dat daar haar talent inzit. Een misdaadroman te schrijven die vertelt over het ‘gewone’ leven en hoe dit en/of iemand kan ontsporen door verschillende gebeurtenissen. Voor de liefhebbers van Loes den Hollander en Jet van Vuuren.

Ticket zonder retour is een spannende misdaadroman met een mooi staaltje psychologie.

4****

Met dank aan uitgeverij Houtekiet voor het recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

De reis van Noah – Phil Earle – Recensie

Geplaatst op 30 september 202330 september 2023 door Wendy Wenning

Eigenlijk wilde Phil Earle helemaal geen schrijver worden, hij wilde profvoetballer worden. Of acteren in toneelstukken of zingen in een band. Lezen had hij niet zoveel mee, behalve strips of graphic novels. Hij heeft een aantal banen gehad, in pubs en reisbureaus gewerkt, en als hulpverlener en dramatherapeut in een kindertehuis. Zijn leven veranderde onverwacht van richting toen hij een tijdelijke functie aannam op de kinderafdeling van een boekwinkel. Al snel las hij niets anders dan kinderfictie en kwam erachter dat hij zelf wilde schrijven voor jongeren. Hij heeft vijf jaar als boekverkoper gewerkt voordat hij een baan bij de uitgeverij kreeg, en nu verdeelt hij zijn werkzame leven tussen het verkopen van boeken voor een uitgever en het schrijven van zijn eigen boeken.

Londen, september 1939. De dreiging van een Tweede Wereldoorlog wordt steeds sterker en de vader van Noah moet naar het front voor de voorbereidingen. Noah vindt het verschrikkelijk maar belooft hun geliefde hond Winn te beschermen. Als de regering met het advies komt om alle huisdieren af te laten maken loopt Noah weg van huis. Het verhaal gaat dat er een hertogin is die alle dieren opvangt en dat is de plek waar hij naar toe wilt. Hij gaat niet alleen. Uiteraard gaat Winn mee, maar ook Clem en Grote Col. Ze nemen zoveel mogelijk dieren mee en vangen de reis aan met een oude boot. De reis voert langs de Theems en is niet zonder gevaar. Gaat hun plan lukken en kunnen ze de dieren in veiligheid brengen?

‘Als een eigenaar niet in staat is geweest zijn hond of kat naar een veilig gebied te sturen of passende regelingen voor de bescherming van het dier te treffen, zou hij moeten overwegen of het raadzaam is om het pijnloos te laten vernietigen.‘

Dit boek, De reis van Noah, is de eerste kennismaking met deze auteur en deze is prima bevallen. Hij weet de lezer vanaf de eerste bladzijde te boeien alleen al door de beeldende schrijfstijl die hij hanteert. Daarnaast weet hij feilloos de onmacht en de emoties van de personages over te brengen naar de lezer en worden de personages zo neergezet dat ze een herkenbaar en realistisch karakter meekrijgen. De reis die ze maken is avontuurlijk, spannend, meeslepend maar ook gebeuren er minder leuke dingen. Het speelt zich af ten tijde van oorlog en dan is het logisch dat er dingen verkeerd gaan of dat geweld en verdriet hun aanwezigheid laten zien. Af en toe weet de auteur het wat luchtig te maken door een beetje humor, om het serieuze aspect iets te breken. Over de gehele linie is er een verhaal geschreven die qua geloofwaardigheid misschien wat kleine steken laat vallen, maar dit is niet ondermijnend aan het verhaal. Wel zijn de nare dingen die er gebeuren best heftig om te lezen waardoor het niet voor iedereen geschikt is. Ook dierenliefhebbers worden in dit boek niet ontzien.

‘Geen van hen had ervaring met de dood. Geen van had er ooit van zo dichtbij mee te maken gehad.’

De reis van Noah is een boeiende mix van historische context, avontuur, emotie en de liefde tussen mensen en dieren. Het feit dat het zich afspeelt tijdens de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog voegt ongetwijfeld een diepere laag toe aan het verhaal en laat zien hoe mensen in tijden van crisis zich vastklampen aan dierbare relaties en hun wilskracht. Een verhaal waarin de thema’s doorzettingsvermogen, vriendschap, moed en veerkracht hoog in het vaandel staan. Een mooi en speciaal verhaal dat niet snel vergeten wordt.

4****

Met dank aan Kok Boekencentrum voor het recensie-exemplaar.

Ontworteling – Janine Keijser – Recensie

Geplaatst op 1 september 202331 augustus 2023 door Wendy Wenning

Naast schrijfster is Keijser dierentolk en coach. Eerder studeerde ze Nederlands Recht en werkte als advocaat. Toen ze midden twintig was raakte ze arbeidsongeschikt vanwege ernstige lichamelijke klachten. Ze heeft verschillende cursussen op het gebied van acupressuur, reiki en Quantumtouch gevolgd. Op basis van haar ervaringen heeft ze een eigen visie ontwikkeld op het holistische genezingsproces. Hierin staat het in je (ziels)kracht komen en het zelfgenezende vermogen van het organisme aanspreken centraal. Ontworteling is de derde thriller van Janine Keijser met journaliste en wereldverbeteraar Lara in de hoofdrol.

Lara wordt door een organisatie ingehuurd om onderzoek te doen in het hart van de Amazone. Het vermoeden bestaat dat een aantal ondernemingen economische belangen heeft in het Amazonegebied, dit ten koste van de inheemse gemeenschappen. Lara heeft altijd al naar dit gebied willen afreizen en nu wordt ze er zelfs voor betaald. Maar tijdens haar missie om inheemse gemeenschappen te helpen, wordt ze geconfronteerd met onverwachte uitdagingen.

De inheemse gemeenschap is niet zo blij met de komst van Lara en een collega en er is zelfs wat vijandigheid te bespeuren. Ze ontdekt een schandaal dat het regenwoud en de inheemse bevolking in gevaar brengt, maar ook haar eigen leven komt in gevaar. Terwijl de spanningen toenemen, raakt Lara verstrikt in een gevaarlijk spel. De hallucinerende ervaringen die ze doormaakt confronteren haar met haar diepste angsten en twijfels. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal wordt ze op de proef gesteld.

‘Er was geen tijd meer om hem te redden, geen tijd meer om mezelf te redden. Een stem in mijn hoofd zei dat ze me had gewaarschuwd. Dat ze had voorzien dat het zo zou eindigen.’

De proloog van Ontworteling geeft al lichtjes het spanningsniveau aan en maakt nieuwsgierig wat komen gaat. Eigenlijk vind iedereen rondom Lara dat het eens tijd wordt dat ze een beetje gaat settelen, maar ze weten ook dat Lara zich in dit geval niet tegen laat houden. Het verhaal gaat vlot van start en al snel is er al een goede onderhuidse spanning voelbaar. De hoofdstukken zijn compact en de verteltrant heeft een fijn tempo. Meerdere cliffhangers weten de spanning regelmatig op te voeren.

‘Midden op de sprei lag een roze pop met gele haren in een wit shirtje. Twee felblauwe kralen lagen ernaast. De holle oogkassen van de pop deden me rillen, maar nog huiveringwekkender was het opengescheurde shirt. Precies ter hoogte van de hartstreek was een naald door het lijfje gestoken.’

Ontworteling is een gelaagde thriller, de meerdere lagen geven een extra dimensie. Het is geen standaardthriller, niet voor niets staat er op de cover ecothriller. Het is niet alleen de spanning waar het in deze thriller omdraait, maar ook de onderliggende boodschappen die er in te vinden zijn. De auteur geeft het boek hiermee ook een persoonlijk tintje. Want door Lara steeds beter te leren kennen, leer je ook een beetje de auteur kennen. Keijser stopt veel van haar eigen gedachtengoed in haar thrillers waardoor het verhaal nog een extra laag krijgt.

De personages weet ze goed te beschrijven, van de uiteenlopende karakters is prima een beeld te vormen. Dat niet elk mens goed in te schatten is blijkt uit een verrassende, niet voorziene wending en hiermee laat de auteur zien dat helaas niet iedereen te vertrouwen is. Ook maakt ze met deze ecothriller (weer) duidelijk waar de mens allemaal voor verantwoordelijk kan zijn en dat er vanwege het grote geld regelmatig verregaande beslissingen worden genomen. Beslissingen die rampzalig kunnen zijn …

Ontworteling is een gelaagde thriller met veel spanning en een onderwerp die de lezer wakker schudt.

4****

Met dank aan Uitgeverij Doornwater en Janine Keijser voor het recensie-exemplaar en het mee mogen doen met de blogtour.

De verloren dromen van Valeria – Aline van Wijnen – Recensie

Geplaatst op 29 augustus 202329 augustus 2023 door Wendy Wenning

Tara is de journalistiek ingegaan met de verwachting artikelen over geschiedenis te schrijven, research te doen en haar liefde voor vervlogen tijden met anderen te delen. Maar omdat de banen niet voor het oprapen lagen toen ze net afgestudeerd was, nam ze een baan aan bij Actueel. Tijdelijk was de bedoeling maar vijf jaar later is ze hier nog steeds werkzaam. Op relatiegebied is het ook niet zoals ze het graag wilt zien, het is wachten totdat haar minnaar gaat scheiden en volledig voor haar kiest. Wanneer ze de Hermitage in Amsterdam bezoekt, valt haar oog op een prachtige baljurk. Deze is van gravin Valeria Vygotski geweest en Tara raakt nieuwsgierig naar deze vrouw en haar leven. Ze besluit op onderzoek uit te gaan waarvoor ze naar Sint Petersburg moet reizen. De stad waar ook al jaren haar eigen moeder woont en die ze door de jaren heen maar weinig gezien heeft. Niet alleen komt ze tijdens haar onderzoek meer te weten over Valeria, maar ook krijgt ze meer inzicht in haar eigen levensverhaal.

Aline van Wijnen kreeg als eerste bekendheid met haar feelgoodromans, maar zette zichzelf goed op de kaart met haar eerdere historische roman, Het geheime kistje van Elle, waarmee ze ook De Valentijnprijs in 2022 won. Vooral deze laatste roman maakte veel indruk, waardoor er weer veel nieuwsgierigheid was naar De verloren dromen van Valeria.

‘Met zijn laatste restje wilskracht hield hij zijn ogen open om naar de maan te blijven kijken. Als Valeria, waar in de wereld zij nu ook was, op dit moment ook naar de maan keek, konden hun blikken elkaar ontmoeten op het lichtgevende oppervlak.’

Het verhaal speelt zich afwisselend af in het heden en verleden. Het heden is de verhaallijn van Tara en die van het verleden vertelt het verhaal van Valeria. De verteltrant van Aline van Wijnen is enerverend te noemen en hiermee weet ze de lezer vanaf het begin mee te slepen. Het onderzoek van Tara is interessant en ook als lezer wil je graag het verhaal van Valeria weten. De belevenissen van Tara blijven voortdurend intrigeren en het wisselen van de verhaallijnen gebeurt op soepele wijze. Geleidelijk ontdekt de lezer hoe alles in elkaar steekt. Het liefste had de auteur al haar research voor dit boek in Sint Petersburg zelf gedaan, en zodra het idee voor dit boek was opgevat waren de plannen al gemaakt, alleen corona gooide deze plannen in de war. Maar ook zonder naar Sint Petersburg te zijn geweest, is het de auteur prima gelukt een geloofwaardig en beeldend verhaal neer te zetten. De details dragen bij aan het meeslepende karakter van het verhaal.

De verloren dromen van Valeria is een verhaal met veel facetten. Historische gebeurtenissen, zoals de Russische revolutie worden levendig en begrijpelijk in het verhaal verwerkt. Het verhaal brengt de wanhoop, tegenslagen en de impact van historische gebeurtenissen overtuigend over. Maar ook laat dit verhaal zien wat een verleden voor invloed kan hebben op een leven van iemand. Tijdens haar onderzoek leert Tara niet alleen over Valeria, maar ook over haar eigen leven. Een leven dat ze misschien inmiddels anders ingevuld had willen zien. Misschien zelfs wat dromen voorbij heeft laten gaan, voor een stukje zekerheid. De personages worden realistisch en diepgaand beschreven en van Wijnen weet zelfs even op het verkeerde been te zetten als het om de romantiek gaat. De verwachting die gecreëerd wordt, krijgt een andere wending dan gedacht. Zo zie je maar, zelfs in een historische roman kan men tijdelijk op een ander pad gezet worden.

De verloren dromen van Valeria is naast een prachtig meeslepend verhaal tevens een leerzame ervaring. Blijven dromen mag, maar dromen proberen waar te maken kan natuurlijk ook …

4****

Wendy Wenning

Gerechtigheid – Daniëlle Disser – Recensie

Geplaatst op 2 augustus 20231 augustus 2023 door Wendy Wenning

In 2022 debuteerde Daniëlle Disser met de thriller Volmaakte onschuld, het eerste deel van de trilogie met Julia Miller in de hoofdrol. Met deze thriller wist ze menig thrillerlezer te overtuigen en het wachten was op het tweede deel in deze trilogie. Met een preview was de lezer al nieuwsgierig gemaakt en nu, met Gerechtigheid gaat het verhaal eindelijk verder. In Volmaakte onschuld is Julia ternauwernood aan de dood ontsnapt. De beslissing die ze moest nemen, had tot gevolg dat ze haar dochtertje Evie lange tijd niet heeft kunnen zien. In de overtuiging dat degene die Julia had willen vermoorden veilig achter slot en grendel zit, wordt het de hoogste tijd om weer contact te zoeken met Evie. Maar Mark, de man van Julia, werkt niet echt mee. Dan blijkt ook dat het nog steeds niet veilig is, en wederom wordt Julia gestalkt. Maar door wie is de grote vraag …

‘Ik draai me om en loop weer richting de voordeur. Plotseling slaak ik een ijselijke gil. In het schijnsel van het flashlight zie ik een dode vogel op de deurmat liggen. Zijn nek is gebroken …’

Evenals Volmaakte onschuld bestaat ook Gerechtigheid uit meerdere verhaallijnen en het verhaal wordt vertelt vanuit een wisselend perspectief. Er is gelijk al een fijne spanning voelbaar en Disser weet dit van begin tot eind goed vast te houden. Met veel van de personages is al kennisgemaakt in Volmaakte onschuld, maar er worden ook weer nieuwe personages geïntroduceerd. Personages waarvan sommige niet altijd even goed te peilen zijn, wat ten gunste valt aan het spanningsniveau. En ondanks dat de dialogen soms ietwat gekunsteld overkomen, weet de auteur de settings waarin de personages zich bevinden wel zo te beschrijven dat er een perfect beeld te vormen is. Situaties en acties zijn goed voor te stellen en het verhaal krijgt zo ook een licht filmisch karakter mee. Wel is er soms het gemis van net iets meer diepgang bij een aantal personages maar de verwachting is dat dit op een later moment goedgemaakt wordt.

‘Onkruid is hardnekkig en kan alleen met zware middelen worden bestreden. Het is de hoogste tijd om het juiste middel te vinden.’

Disser heeft haar eigen unieke schrijfstijl, er valt tot nu toe geen vergelijking te maken met een andere auteur. Met de meerdere verhaallijnen en de wisselende perspectieven maakt ze het zichzelf niet echt makkelijk, maar vooralsnog lijkt ze dit prima te kunnen handelen. Door het verhaal te voorzien van een flink tempo, korte hoofdstukken met veel actie en diverse rollercoasters, laat het boek zich vlot lezen en het laat zich ook niet gemakkelijk even wegleggen. Veel van de ontwikkelingen zorgen voor steeds meer vragen waardoor de lezer veelvuldig in verwarring raakt. Naar het einde toe lijkt er meer duidelijkheid te komen, maar een plotwending maakt dat alles weer volledig op zijn kop komt te staan. Een fervent thrillerlezer zal niet volkomen verpletterd worden door deze plotwending, al geeft het hoe en waarom toch wel een andere kijk op het gebeuren. Wederom hapt de lezer samen met een aantal personages naar adem en hoopt dat dit goed gaat aflopen. Maar ook nu moet men weer even geduld hebben, want de epiloog van Gerechtigheid laat zien dat het verhaal nog lang niet af is. Dit blijkt ook wel als men naar de definitie van Gerechtigheid kijken: Een term die niet alleen inhoudt dat recht wordt gedaan aan iemand die onrecht lijdt, maar ook aangeeft dat de boosdoeners worden gestraft. Gerechtigheid is verder een theologisch begrip: God spreekt de zondaars om Christus’ wil vrij van schuld. Er lijken toch nog wel wat losse eindjes te zijn die vastgetrokken moeten worden.

De preview van deel drie, getiteld Wraak, die we achter in het boek vinden, maakt hongerig en hebberig naar het laatste afsluitende deel en de neiging de auteur met het mes op de keel te dwingen dit deel zo snel mogelijk te laten verschijnen, is sterk aanwezig. Bij wijze van spreken dan…

4****

Met dank aan Daniëlle Disser voor het recensie-exemplaar. Deze recensie is eerder gepubliceerd op VrouwenThrillers.nl

Wendy Wenning

Na die klap – Marlies Allewijn – Recensie

Geplaatst op 25 juni 202325 juni 2023 door Wendy Wenning

Marlies Allewijn (1977) groeide op in het Zeeuwse Yerseke, maar woont al geruime tijd in Amsterdam. Eerder heeft ze onder andere de boeken Ze was 16 geschreven en De Meid. Marlies kreeg toen ze twaalf was de diagnose jeugdreuma en schreef in 2012 de semi-autobiografische jeugdroman SchEef. De chronische ziekte – die ondanks het woord ‘jeugd’ nog steeds aanwezig is – loopt als een rode draad door haar leven. Veel van haar verhalen spelen zich af in Zeeland en Amsterdam. Marlies zet zich via haar werk in om aan te tonen dat gelijkheid niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is en dat er nog veel te winnen valt op het gebied van emancipatie. Voor rechten moet je strijden. Ja, Marlies is feminist…

In mei verscheen de YA roman Na de klap. Het verhaal gaat over Robin die een zwaar auto-ongeluk krijgt. Als Robin na een feestje wordt opgehaald regent het en het zicht in de auto is slecht omdat de ventilatie niet goed werkt. Dit had allang gemaakt moeten worden, maar steeds is vergeten een afspraak te maken. Een beetje afleiding en dan is daar die tram.

“Hij lachte en sloeg met zijn handen op het stuur. Midden in een lach van hem en een quasi nukkige sneer van mij klonken de trambellen. Daarna kwam de klap. De chaos. De blonde pony. De kou.”

Na de klap start met een heftige proloog. Daarna lezen we dat Robin wakker wordt in het ziekenhuis. Dan eerst een korte flashback naar het ongeluk en na een tijdje in het ziekenhuis te moeten verblijven, wordt Robin overgebracht naar een revalidatiecentrum. Na een aantal maanden revalidatie mag Robin naar huis. Maar thuis is veranderd, ouders zijn veranderd, alles is veranderd. Robin denkt het leven gewoon weer op te kunnen pakken maar zo makkelijk is dat niet…

”Ik slik, schraap mijn keel, haal mijn neus op. Ik tik met mijn vingers op de handvatten van mijn krukken. Mijn oren tuten. Het is logisch dat ik in een auto moet. Hoe kom ik anders weg?“

Allewijn zet met Na de klap een verhaal neer waarbij de lezer het een en ander zelf kan invullen. In ieder geval wat betreft de personages. In dit boek geen uitgebreide details waarmee men een duidelijk beeld kan schetsen, hierbij kan ieder zijn eigen fantasie aanspreken. Er komen veel thema’s aan bod. De belangrijkste zijn wel trauma, traumaverwerking, angst- en paniekaanvallen. Zijdelings is er een scheiding, egoïsme, vriendschap, verliefdheid, vrij leven en eigen identiteit. Robin heeft een trauma te verwerken, maar is daarnaast ook bezig met volwassen worden, net als alle vrienden. De gevoelens die voortkomen uit het trauma dat Robin heeft te verwerken zoals de angst- en paniekaanvallen zijn door Allewijn bijzonder scherp omschreven en maken voor een buitenstaander heel helder hoe het voelt en wat het doet met iemand. Voor een persoon die angst- en paniekaanvallen heeft of heeft gehad zal er zeker veel herkenbaarheid te vinden zijn.

“Ik kan het hem niet vertellen. Niet nu. Niet meer. Het is te groot geworden. Te veel. Te genant. Te eng. Hij zou ontzettend schrikken van mijn gedachtes. Als hij zou weten welke zieke dingen er in mijn hoofd zitten, zou hij me echt laten vallen.”

Ondanks dat het best een indringend verhaal is en er ook wel heftige situaties zijn, is het toch zo neergezet door de auteur dat het een makkelijk en vlot te lezen boek is. Dat wat Robin meemaakt blijft interesseren, het boek blijft van begin tot eind grijpen. Na die klap bestaat uit vier delen en alleen in deel vier is even een stuk wat minder prettig leest. Maar dit doet gelukkig niet af aan het totaalplaatje. Dit is een boek dat raakt en een indruk achterlaat. En de bijzondere manier waarop de auteur dit boek heeft geschreven, vraagt om het boek nog een keer te herlezen. Alleen al vanwege het gevoel dat er nog meer lagen in dit verhaal zitten dan die na de eerste keer lezen zijn ontdekt.

Allewijn weet, door uit eigen ervaringen te putten, gevoelens zo levensecht neer te zetten dat dit boek menigeen zal raken.

4****

Met dank aan uitgeverij Kluitman voor het recensie-exemplaar en Hebban voor het mee mogen doen met de leesclub

Wendy Wenning

Windkracht 15 – 15 schrijvers – 15 eilandverhalen – Recensie

Geplaatst op 14 januari 202328 februari 2023 door Wendy Wenning

In 2018 verscheen Paal 15, de eerste Waddenbundel. Bedacht door Marelle Boersma, een schrijfweek op een Waddeneiland. Tijdens een verblijf op een Waddeneiland schrijven 15 schrijvers elk een kort verhaal dat zich afspeelt op de Waddeneilanden. Dit levert een bundel op vol van spanning, ontroering en romantiek. Windkracht 15 is inmiddels de 4e Waddenbundel en tijdens het schrijven van deze bundel verbleven de schrijvers op Texel. Van elk verkocht exemplaar wordt er één euro gedoneerd één euro aan de Koninklijke Nederlandse Reddingsmaatschappij.

Auteurs:

Heleen van den Hoven
Annet Hulst
Bianca Witmer
Petra Bontje
Margriet Bossink
Joyce Haverkort
Anne van Zwieten
Angelique Suijdendorp
Machteld van Zalingen
Regien Wiggers
Lucy Kusters
Jorien Meerdink
Bobbi Kruijsen
Renee Gellings
Esther van der Ham

Bij de vijftien schrijvers staan bekende namen en wat minder bekende namen. Auteurs die al meerdere thrillers hebben geschreven, auteurs waarvan net hun eerste thriller is verschenen, auteurs die in diverse genres hebben geschreven en ga zo maar door. Allemaal auteurs die hun schrijven willen verbeteren en verfijnen door middel van een schrijfweek met Marelle Boersma. Elk verhaal wordt afgesloten met een korte biografie zodat men (beter) kennis kan maken met de auteurs.

Windkracht 15 bestaat uit vier delen: Zomer, Herfst, Winter en Lente. Verhalen dit tot de verbeelding spreken en er is een fijne verscheidenheid in de verhalen te vinden. Van het ene krijg je het Spaans benauwd(De kentering) en denk je wel twee keer na voordat je besluit te gaan duiken en Wie ben ik? doet een beetje denken aan de televisieserie Oogappels. Eigenlijk is deze bundel een verzameling van diverse genres, maar is er wel altijd een bepaald spanningsniveau aanwezig. Ook is de invloed van de initiatiefnemer tastbaar, zoals het show don’t tell, een van de vele adviezen die Boersma aan auteurs meegeeft.

‘Eigenlijk was het geen keuze. Hij trok zijn mes uit zijn gordel en sneed met één ferme haal het touw door.’

Het fijne van een verhalenbundel is dat een kort verhaal altijd wel even tussendoor kan, hoe druk men ook is. Windkracht 15 is een kennismaking met meerdere talentvolle auteurs en men wordt gelijk even in gedachten meegenomen naar de prachtige Waddeneilanden…Gewoon dus even heerlijk ontspannen en genieten van deze mooie verhalen.

4****

Wendy Wenning

Wil jij meeschrijven aan een eilandbundel, het mooie initiatief onder leiding van Marelle Boersma? Lees snel hoe dat kan!

Titel: Windkracht 15| Auteur: Diversen| Uitgever: Droomvallei| ISBN: 9789083241098 | december 2022

Kraskaarten – Creatieve ontspanning

Geplaatst op 17 november 202217 november 2022 door Wendy Wenning

KRASKAARTEN GLITTERS

Al eerder mocht ik voor Manteau kraskaarten testen. Toen koos ik voor de uitgave Katten kraskaarten.

Er zijn inmiddels meerdere soorten uitgebracht. Kleurkaarten om te krassen, waarbij beetje bij beetje een prachtig kunstwerk tevoorschijn komt. Bij de uitgave Katten kraskaarten vertelde ik dat het nog best secuur moet gebeuren. Want een strakke hand is wel nodig om alle lijnen perfect uit te krassen. Maar het is heerlijk ontspannend en ben je eenmaal begonnen dan leg je het ook niet meer even weg. Verslavend dus.

Toen ik zag dat er weer nieuwe uitgaven waren, was ik erg benieuwd naar de glitters versie. Dus aangevraagd en ik mocht deze gaan testen. Helaas had ik vlak na ontvangen van de kraskaarten een klein ongelukje waarbij ik mijn elleboog brak. Dus duurde het even voordat ik eindelijk deze prachtige set kon gaan uitproberen.

De kraskaarten zijn vierkant en zijn gebundeld in een stevig blok. Heel handig is dat de kaarten gemakkelijk uit het blok te halen zijn, wat fijn werkt. Maar er zit tussen elke kaart ook een papieren vel dus als je liever op het blok werkt kan dit ook. Het blok bevat zes kraskaarten met onder andere een toekan, een kat, een vlinder en een eenhoorn. Achterin het blok zit de houten kraspen waarmee je kunt krassen. Zelf pak ik ook altijd een zacht doekje erbij, waarmee je datgene wat je wegkrast kunt wegvegen. Wel uitkijken dat je niet uitschiet, want dat zie je wel gelijk op de zwarte ondergrond.

De glitters versie geeft net als de andere versies een mooie uitdaging, ook hier moet je secuur aan het werk gaan. Als je dit voor het eerst doet, moet je even de juiste manier te pakken krijgen. Maar als je eenmaal goed door hebt hoe je het beste kunt krassen, voel je langzaam die ontspanning opkomen. En ondertussen verschijnt er een prachtige creatie. Het is als kleuren maar dan net even anders.

Dit kraskaartenblok (of een andere versie) is leuk om te krijgen of om cadeau te geven. Maar ook na het maken van zo’n prachtig kunstwerk, kun je de kaart zelf houden of aan een ander cadeau geven.

4****

Wendy Wenning

Met dank aan uitgeverij Manteau en New Book Collective voor het toesturen van een recensie-exemplaar.

Kraskaarten glitter | Uitgever: Manteau| ISBN: 9789022339268 | september 2022

https://www.standaardboekhandel.be/p/kraskaarten-glitters-9789022339268

Slipjacht – Jowi Schmitz – Recensie

Geplaatst op 16 november 202216 november 2022 door Wendy Wenning

Jowi Schmitz debuteerde in 2005 met Leopold, een roman die verscheen bij uitgeverij Cossee. Haar tweede roman Kus van je zus verscheen twee jaar later bij dezelfde uitgeverij en werd genomineerd voor de BNG prijs. In 2012 werd het jeugddebuut van Schmitz: Ik heet Olivia en daar kan ik ook niks aan doen bekroond met de Vlag en Wimpel, daarna kreeg het ook nog de Luchs-prijs van Die Zeit en Radio Bremen. In 2013 verscheen haar kinderthriller Schat onder de stad. De blog die ze bijhield over haar te vroeg geboren zoon verscheen in 2014 en won de Inktslaafliteratuurprijs 2014. Jowi Schmitz geeft ook les aan de Schrijversacademie, organiseert een kinderfilosofiefestival en wil graag een animatiefilmpje maken. Tevens schrijft ze een column voor het Schrijven Magazine, over hoe dat moet, schrijven. Slipjacht is een novelle uit de serie Kluitman-novelles, spannende boekjes van ongeveer 120 bladzijden.

Matteo woont volgens hem in de saaiste buitenwijk van Nederland. Matteo heeft geen vrienden en ook op school klikt het niet met zijn klasgenoten. Hij is de sukkel, het buitenbeentje en de driftkop. Hij tekent veel, maar geen gewone tekeningen. Bloederige tekeningen en als zijn vader dit ontdekt moet hij naar een therapeut. Maar dat wil hij niet en ook wil hij eigenlijk niet mee met het schoolkamp. Als hij eenmaal met zijn klas op kamp is, op de Veluwe, bedenkt hij zich geen moment en gaat hij er vandoor. De bossen in en zorgen dat niemand hem vindt. Maar hij is niet alleen in het bos. Er is iemand die nog veel ongelukkiger is dan hij, maar ook gevaarlijk …

‘Een diepe rafelige snee in zijn zij, bloed dat eruit gutst. Matteo zit met half dichtgeknepen ogen naar zijn vader te kijken.’

De eerste regel van Slipjacht pakt gelijk en het eerste hoofdstuk maakt meteen al duidelijk dat Matteo niet gelukkig is. Vanuit het perspectief van Matteo, in de derde persoon, volgt men zijn belevenissen. Schmitz weet dit personage gelijk zo neer te zetten dat er vanuit de lezer veel sympathie is. Een beetje medelijden zelfs. Een jongen die nergens bij lijkt te horen en momenteel alleen met zijn vader leeft. De tekeningen die hij maakt maken wel duidelijk dat deze jongen behoorlijk in de war is, maar vooral eenzaam. Hij voelt zich anders en kan daarom moeilijk aansluiting vinden. Maar ook juist hij wordt regelmatig gepest en nu op schoolkamp gaat het gelijk mis. Een reden voor Matteo om van het kamp weg te lopen.

‘Het was dom van dit kind om me wakker te maken.‘

Met vlotte pen geschreven zet de auteur een avontuurlijk verhaal neer, waarbij de fantasie van de doelgroep sterk aangesproken wordt. Tevens is alles zo beschreven, waaronder de gevoelens van Matteo, dat het herkenbaar is voor de doelgroep. Er zijn cursief geschreven hoofdstukken die verhalen vanuit een ander perspectief en ook hier zijn de gevoelens en gedachten herkenbaar en indringend beschreven. Er is weinig voorspelbaarheid waardoor het verhaal van begin tot eind een fijne spanningsboog heeft en het boek zich moeilijk laat wegleggen. Sowieso is een novelle uitermate geschikt voor de drukke jeugd van tegenwoordig, een boekje van net 112 bladzijden en wat dus niet veel tijd kost om uit te lezen. Wel lijkt er door het laatste hoofdstuk een onvolledige afsluiting te zijn, er blijft toch nog een vraag onbeantwoord. Het avontuur, een bijzondere vriendschap en een spannende, ietwat mysterieuze tweede verhaallijn maken van Slipjacht een enerverende novelle.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op www.vrouwenthrillers.nl

Magma – Carina van Leeuwen – Recensie

Geplaatst op 1 november 20221 november 2022 door Wendy Wenning

Carina van Leeuwen werkt voor de politie Amsterdam als inspecteur/forensisch specialist in het cold case team. Eerder schreef zij de thrillerserie Unit Plaats Delict – Vuurproef, Koud spoor en Nachtvlinder – die zich afpeelt in de wereld van forensisch rechercheur Renee Spaan van het Haagse politiebureau Donumstraat. Ook Magma, het eerste deel van een trilogie, speelt zich af in Den Haag, maar nu geen rechercheur maar een journaliste, oorlogscorrespondent als hoofdpersoon.

Lyn Riley, journaliste en oorlogscorrespondent is al meer dan dertig jaar weg uit Nederland. Maar nog altijd blijft ze op de hoogte van het nieuws uit Nederland. Als ze het nieuws leest dat de stoffelijke resten, die drie jaar eerder in een autowrak zijn gevonden, toebehoren aan een vermiste docent, is gelijk haar aandacht gewekt. Waarom de identificatie zolang heeft geduurd is de grote vraag.

Er wordt een speciaal rechercheteam voor vermissingen opgericht, waar ook Lyn aan toegevoegd wordt. Het team onderzoekt de verdwijning van de 18-jarige Sasha jaren geleden. Een verdwijning waar toen weinig mee gedaan is, in tegenstelling tot de verdwijning van de dochter van de toenmalige minister van justitie. Het onderzoek krijgt veel tegenstand vanuit politieke hoek maar ook voor Lyn persoonlijk staat er nogal wat op het spel…

‘Het was alsof er iets verschoof in haar hoofd, alsof er een deurtje was geopend, de toegang naar herinneringen. Maar ook alsof ze ineens zag wat haar te doen stond.’

Magma start met een pakkende proloog en ook het eerste hoofdstuk laat intrigeren. Daarna is er de kennismaking met Lyn Riley, het hoofdpersonage in de trilogie. De lezer neemt weleens de auteur in gedachten bij het hoofdpersonage, maar in dit geval is dat wat lastig. Carina van Leeuwen is nog geen 1.60 m en Lyn is ruim 1.80 m. Maar toch lukt het om in de huid van dit personage te kruipen al blijft de lengte een beetje moeilijk voor te stellen. Een gevoelskwestie waarschijnlijk. Lyn krijgt al snel veel menselijkheid toebedeelt, zoals bijvoorbeeld de nachtmerries die ze aan haar werk als oorlogscorrespondent heeft overgehouden. Maar ze laat zich ook niet zo snel uit het veld slaan, en dit geeft dit personage een sterk karakter. Een gevierde en bekroonde reporter die de actualiteit in de moeilijkste omstandigheden heeft verslagen.

‘Na twee maanden in Nederland voelde Lyn zich nog steeds een vreemdeling. Ze was er ook langer weg dan dat ze er gewoond had, maar bovenal had ze elke link die ze er mee had doorgeknipt en verdrongen.’

Carina van Leeuwen beschikt over een fijne, soepele schrijfstijl en weet ook de spanning een mooie balans mee te geven. De beeldende verteltrant trekt de lezer het boek in, en vanuit een wisselend perspectief sleept het verhaal mee als een spannende dramaserie.

Soms doet Magma on-Nederlands aan, dit misschien wel omdat Lyn jaren weg is geweest uit Nederland en vanwege haar naam. Maar ook wel omdat het wat doet denken aan de thrillers van bijvoorbeeld M.J. Arlidge. Wel een andere opzet, en de politieke spelletjes die in dit boek gespeeld worden, geven juist wel een typisch Nederlands gevoel. Ondanks dat dit boek een totaal ander hoofdpersonage heeft dan in de vorige boeken van deze auteur, is haar werkervaring hier zeker tastbaar. Tevens wordt er regelmatig teruggekoppeld naar bestaande zaken. Dit geeft meer geloofwaardigheid en laat zien dat de auteur weet waar ze over praat. Misschien valt er aan de originaliteit wat te tornen, zeker wat betreft de politieke spelletjes, maar Magma is spannend genoeg om dat terzijde te leggen.

Magma is spannend en interessant, deze thriller maakt een goede eerste indruk.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Lucy #3 – Hanneke Meier – Recensie

Geplaatst op 24 oktober 202223 oktober 2022 door Wendy Wenning

Lucy 3# is het laatste deel van spannende en meeslepende serie Lucy, geschreven door Hanneke Meier. De finale van het gruwelijke spel BLOED komt eraan en Lucy is volop bezig met de voorbereidingen. Het spel wordt steeds gewelddadiger, het publiek vindt het prachtig en smult ervan. De overgebleven deelnemers hebben maar één doel voor ogen, winnen! Maar Lucy wil dat het stopt en ze bedenkt een plan om degene die verantwoordelijk is voor dit spel uit te schakelen. Met gevaar voor eigen leven.

Na de cliffhanger als afsluiting in Lucy #2 is het rap en enthousiast weer doorlezen in Lucy #3. Er komt nog meer tempo in het geheel en alle ogen zijn op Lucy gericht. Eerder was men er achtergekomen wie dit spel heeft bedacht en waarom. Dit zorgde voor een onverwachte wending en nu is de jacht geopend. Samen met hulp van buitenaf zet Lucy alles op alles om de verantwoordelijke te dwarsbomen, maar andersom wordt er ook op haar gejaagd. Bloedstollende scenes volgen en niet iedereen komt er ongeschonden vanaf. Voor Lucy nog meer een reden om de verantwoordelijke voorgoed uit te schakelen.

Naarmate het verloop gaat het tempo steeds verder omhoog en ook de spanning wordt flink opgevoerd. Meerdere gebeurtenissen laten naar adem snakken en de avonturen van Lucy laten wederom volledig meeslepen. Tijdens een harde strijd voelt Lucy zich als Jezebel, onder welke naam ze de game Attack’51 speelt. Onoverwinnelijk, maar door het verlies dat ze te dragen krijgt krijgt haar strijd een persoonlijk tintje en is het ook wraak wat meespeelt. Door een nare wending in het verhaal moet de verwachting over hoe het gaat aflopen flink bijgesteld worden. Het maakt zelfs wat verdrietig wat aangeeft dat er ook een fijne diepgang in het verhaal zit.

‘Uiteindelijk valt ze in slaap. Ze droomt dat ze Jezebel is en samen met haar twee handlangers, Eon en Astor, door de stad loopt. Ze hebben hun geweren in de hand en elke voorbijganger wordt in koelen bloede vermoord. Geen emotie, geen genade, geen spijt.‘

Met Lucy #3 wordt de serie afgesloten. Schokkende gebeurtenissen vallen ten deel en de lezer wordt volledig meegezogen in deze serie. Ondanks wat toekomstgerichte onderdelen blijft het verhaal toch een geloofwaardige setting behouden. Want waar ligt de grens voor iemand? Uit deze serie blijkt wel dat grenzen wel duidelijk verlegbaar zijn en dat veel geld tot andere gedachten kan brengen. Lucy #3 eindigt met een goede afloop en het verhaal is hiermee afgesloten. Toch lijkt er ook nog een kleine opening aanwezig te zijn dus wie weet zijn er in de toekomst nog meer avonturen van Lucy te lezen. Deze serie is het debuut van Hanneke Meier, hopelijk blijft het hier niet bij.

Lucy gaat een indruk achterlaten, filmisch geschreven en bloedstollend spannend.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl

Lucy #2 – Hanneke Meier – Recensie

Geplaatst op 22 oktober 202222 oktober 2022 door Wendy Wenning

Lucy #2 is het tweede deel van de Lucy-reeks. Na het eerste deel gelezen te hebben, is er een soort van dwang om meteen verder te gaan met het volgende deel. Lucy #1 zinderde van de spanning en er wordt dan ook graag doorgelezen. Door de spanning en door het willen weten hoe alles verder gaat. Lukt het Lucy om staande te blijven in het verschrikkelijke tv-spel?

Het is duidelijk dat de delen niet afzonderlijk gelezen kunnen worden. Maar wat wel prettig is dat de drie delen ieder ongeveer 100 bladzijden hebben. Dus een deel per avond is zeker haalbaar. Lucy zit nu midden in het gruwelijke spel BLOED. Ze maakt vrienden, maar ook zeker vijanden. Ze willen allemaal de winnaar zijn natuurlijk. Maar het spel wordt wel steeds grimmiger en hun opdrachten moeilijker. Ook gebeuren er dingen waardoor Lucy steeds meer begint te twijfelen aan de integriteit van het programma. Het liefst gooit ze de handdoek in de ring, maar voor Alec moet ze volhouden. Ze moet alles op alles zetten om dit te winnen, want anders zijn de gevolgen niet te overzien. Niet winnen is heel veel verliezen.

‘Haar lichaam schokt. Dit staat haaks tegenover haar normen en waarden. Dit is niet wie ze is.’

Ook in Lucy #2 is ruimte voor de romantiek en tevens is er een verdere uitwerking van een van de personages. Ook krijgen we meer te weten over het verleden van Lucy en de dood van haar man. Meier heeft naast een enerverende, ook een filmische schrijfstijl en de lezer krijgt dan ook regelmatig expliciete beelden voorgeschoteld.

Lucy krijgt meer privileges in het spel waar ze heel blij mee is, maar voor de organisatie is dit alleen maar om de kijkcijfers nog hoger te krijgen. Om verder te mogen met het spel moeten er aanpassingen gedaan worden, aan de deelnemers zelf, waar Lucy niet zo blij mee is. Ook dit is een blik in een eventuele toekomst waar nogal wat haken en ogen aanzitten. Zo’n toekomstbeeld waar vooral de privacy van de mens mee in het geding komt. Zo doet het tv-spel lichtjes denken aan een serie geschreven door Lara Reims. Niet door het spel op zich, maar wel door die aanpassingen bij een mens. Net als in het eerste deel is ook in Lucy #2 sprake van een bijna voortdurende spanning. Af en toe valt de spanning even weg als de personages meer uitgewerkt worden, maar daar is die spanning dan ook even niet nodig. Zorgt juist even voor een fijn rustmoment.

De strijd van Lucy blijft intrigeren en meeslepen, tevens is er een grote bewondering voor deze sterke vrouw. Een gewone vrouw die door omstandigheden gedwongen wordt haar grenzen te verleggen. Lucy #2 eindigt met een mooie cliffhanger en wederom is het snel doorgaan om het laatste deel te gaan lezen.

4****

Wendy Wenning

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Vrouwenthrillers.nl